Het onderwijs boeide mij vanaf jongs af aan. Toen ik amper 2 ½ jaar oud was had ik mijn eerste serieuze gesprek gevoerd met mijn ouders. Het onderwerp was mijn toekomst; ik vond dat ik klaar was om naar school te gaan. Geschrokken keken mijn ouders mij aan en gaven mij een reality check door mij te vertellen dat ik een peuter was en dat ik nog niet toegelaten kon worden tot de kleuterschool.  Ik gaf het niet op en ik bleef hen erop wijzen dat ik echt klaar was voor die o zo belangrijke stap. Na wat aandringen ging ik 3 maanden later naar een peuterschool om vervolgens snel uitgekeken te zijn en naar “een echte school” te willen gaan. Opnieuw dachten mijn ouders wat moeten we met Royla? Gelukkig kon mijn moeder nog net een privé kleuterschool vinden die mij enthousiast genoeg vonden om mij als leerling welkom te heten. Na het afronden van de kleuterschool kon ik doorstromen naar het St. Franciscus College waar ik 6 jaartjes met veel plezier heb kunnen genieten van het onderwijs. Als leerling was ik altijd erg leergierig, pienter, een doorzetter en een voorbeeldige leerling.

Voor mijn ouders was het hierdoor ook vanzelfsprekend dat ik na de basisschool door kon stromen naar een HAVO/VWO-school. Een fantastische periode volgde op het Radulphus College waar ik klaargestoomd werd om te gaan studeren. Na mijn HAVO-diploma behaald te hebben, ging ik bij de UNA de opleiding Bedrijfskunde studeren. Vijf jaar later was ik als best geslaagde van de studie Bedrijfskunde geslaagd. Tijdens mijn studie Bedrijfskunde begon het vak Human Resources steeds meer en meer aan mij te knagen. Ik vond de interactie tussen mensen, het samen iets voor elkaar kunnen krijgen fascinerend. Gezien ik nog verder wilde studeren was heel snel de keuze gemaakt op Human Resources Management.

Meteen na het behalen van mijn Bachelors degree in General Management vertrok ik richting Groningen om aan de Rijskuniversiteit Groningen mijn vervolgopleiding Human Resources Management te volgen. Een wereld ging voor mij open. Niet alleen de studie HRM sprak me aan maar ik kreeg ook nog de gelegenheid om studenten uit alle hoeken van de wereld te leren kennen. Na het behalen van mijn Masters degree in Human Resources Management ging ik een maand later aan de slag als financieel consulent bij de Nederlandse overheid om een jaar later benoemd te worden als teamleider van de afdeling HR.

Als young professional van amper 27 jaar, als vrouw zijnde en allochtoon had ik “alles” tegen mij om gekozen te worden als teamleider HR in Nederland. Het was niet makkelijk, ik werd de diepte in gegooid. Als ik terugblik dan concludeer ik dat dit de beste manier was om snel te leren, mijn plekje te veroveren als leider en mezelf te bewijzen dat ik het kan.

7 jaartjes later bij de Nederlandse overheid gewerkt te hebben, begon het bij mij te kriebelen. Ik wilde terug naar Curaçao. Het onderwijs kreeg in tussen steeds meer mijn aandacht en ik dacht waarom niet? Ik ging als HR-manager bij een ander schoolbestuur aan de slag. Daar heb ik van dichtbij van het onderwijs mogen proeven. Vijf jaar later was ik klaar voor een nieuwe uitdaging. Een ding was zeker, ik was nog niet klaar met het onderwijs, ik wilde per se mijn bijdrage kunnen blijven leveren aan het onderwijs. Gelukkig kon ik bij het RKCS aan de slag als Beleidsmedewerker HR, later als HR-directeur en nu als Algemeen directeur van het RKCS.

Ik wil mij heel graag blijven inzetten voor het R.K.- onderwijs. Ik geloof er heilig in dat onderwijs niet alleen maar inhoudt de hersenen te voeden maar vooral ook het hart te voeden met de juiste ingrediënten.  Aristotle heeft ooit het volgende gezegd “Educating the mind without educating the heart is no education at all”.

Het onderwijs is een prachtig vak en ik hoop nog lang een bijdrage te mogen blijven leveren aan deze sector.

Het onderwijs draag ik meer dan 25 jaar een warm hart toe. Mijn studie heb ik genoten aan de lerarenopleiding in Tilburg met de vakken theologie/ levensbeschouwelijke vorming en maatschappijleer. Het vakgebied informatica had ik reeds in mijn lerarenopleiding geïntegreerd in mijn afstudeeropdracht, namelijk het ontwikkelen van een multimediaal softwareprogramma voor het onderwijs voor het vakgebied levensbeschouwelijke vorming. Als docent ben ik in 1995 begonnen op de technische school Jan Ruimers LTS en BVO Pierre Lauffer. Hierna heb ik na 3 jaren de overstap gemaakt naar het Maria Immaculata Lyceum. Als persoon ben ik altijd gedreven geweest om meer te leren. Ik heb de opleiding Hoger Bedrijfsinformatica gevolgd en vervolgens de 1ste graads docentenopleiding Informatica. Mijn motto is Life long learning. Met mijn verworven kennis heb ik een extra bijdrage willen leveren in het onderwijs in allerlei functies en taken. Het onderwijskundig proces en digitalisering hebben altijd mijn aandacht getrokken. Voor Bureau Nascholing heb ik bijgedragen in het managementteam van Digitaal Rijbewijs Onderwijs voor Curaçao.

Daarnaast is de mens meer dan alleen het cognitieve. Het geloof staat voorop en ook hierin vind ik persoonlijk dat wij elkaar spiritueel mogen steunen en verrijken. Ik heb voor ogen dat elk kind uniek is en kan excelleren in de breedste zin des woord. Ieder kind heeft een talent in zich. En wij mogen de voorwaarden creëren waar binnen het kind zich kan ontplooien. De gaven die ieder mens gekregen heeft van God kan ingezet worden om elkaar te doen groeien. Hierin dragen wij een gedeelde verantwoordelijkheid om dit waar te maken. Hoe klein de stapjes ook mogen zijn, elke stap vooruit is er een. Laten we onze krachten samen bundelen en er zijn voor alle leerlingen die ons zijn toevertrouwd. En elkaar dagelijks inspireren in dit mooie beroep.

Wij leven momenteel in een wereld vol veranderingen waarbij het dragen van mondkapjes en het in acht nemen van “social distancing” maatregelen onderdeel zijn geworden van ons dagelijks leven. Zo ook gewoontes en regels die vroeger ondenkbaar zouden zijn geweest. Hoewel de veranderingen soms als lastig kunnen worden ervaren, is het van belang om niet te wanhopen en gebruik te blijven maken van elke gelegenheid die de veranderingen met zich meebrengen. Zo heb ik, na ruim 25 jaar in de private sector werkzaam te zijn geweest bij verschillende offshore banken en internationale financiële dienstverleners, ervoor gekozen om mijn carrière te vervolgen in de onderwijssector. De keuze voor deze sector is ingegeven door het besef en overtuiging dat educatie een belangrijke factor is om een mooiere toekomst van ons eiland en haar inwoners te garanderen.

Het onderwijssysteem op ons eiland is onderhevig aan nieuwe impulsen en nieuwe inzichten op het gebied van organisatie en modernisatie van onze scholen. Het optimaal gebruik maken van onze beschikbare (financiële) middelen is een belangrijk aandachtspunt zodat wij zoveel mogelijk kunnen investeren in onze leerlingen.

Verder is het van belang om voldoende aandacht te blijven schenken aan de ontwikkeling van onze “human resources”, onze docenten en niet onderwijzend personeel. Hoe beter zij in hun vel zitten hoe beter zij in staat zullen zijn om onze leerlingen te onderwijzen en bij te staan. Last but not least, moeten wij het fundament van het RKCS waarborgen en verstevigen door onze waarden en normen zoals geloof, respect, discipline en sociale omgangsnormen hoog in het vaandel te houden. Ik wil afsluiten met de volgende quote:

“Education is the most powerful weapon which you can use to change the world”

Nelson Mandela